Sterydy anaboliczne mogą być czynnikiem konkurencyjnym nawet lata po odstawieniu środków dopingujących - maj 2009

„Możliwe jest, że wysoka liczba jąder, która pojawia się w mięśniach po stosowaniu sterydów może być korzystna dla sportowców, którzy kontynuują lub rozpoczynają po przerwie trening siłowy, gdyż zwiększenie ilości jąder miocytów stwarza możliwość podwyższenia syntezy białek, a to może prowadzić do zwiększania masy mięśniowej. W oparciu o różnice występujące między ciężarowcami stosującymi doping i tymi, którzy nigdy nie zażywali sterydów, doszliśmy do wniosku, że okres w którym stosowali oni sterydy anaboliczne daje korzyści ciężarowcom startującym w zawodach, nawet kilka lat po odstawieniu środków dopingujących” .
Dr Anders Eriksson
 
Ogólnie wiadomo, że sterydy anaboliczne wywierają silny efekt anaboliczny na mięśnie szkieletowe, jednakże mechanizmy molekularne czynności zachodzących po zastosowaniu sterydów wciąż nie są znane. W trakcie wielu wolnych od dopingu spotkań kulturystów, dopuszczalna jest rywalizacja osób dawniej stosujących nielegalny doping pod warunkiem, że ci sportowcy są „czyści” w trakcie spotkania. Zgodnie z wynikami najnowszych badań przedstawionych Amerykańskiemu Stowarzyszeniu Fizjologicznemu, osoby, które kiedyś stosowały nielegalny doping, a teraz już są „czyste” i tak mogą wykazywać się lepszą kondycją nawet lata po ostatnim skorzystaniu ze sterydów. Dr Anders Eriksson przedstawił zdumiewający abstrakt zatytułowany „Odstawienie sterydów anabolicznych przez trenujących siłowo sportowców: jak wpływa to na mięśnie szkieletowe?”. Grupa badaczy przetestowała wpływ, jaki mogą wywierać sterydy anaboliczne na ciężarowców, lata po tym jak sportowcy przestali je zażywać. Naukowcy odkryli, że mimo iż w organizmie nie pozostały żadne widoczne ślady leków, to zmiany w mięśniach ramion i mięśniach czworobocznych dawały tym sportowcom przewagę całe lata później.
 
Fiasko badań
 
Porównano charakterystykę mięśni następujących grup ciężarowców: aktualnie stosujących sterydy, stosujących sterydy kiedyś (ale w trakcie badania byli czyści), oraz tych, którzy nigdy nie stosowali tego typu środków. Jedną z rzeczy, jaką trzeba nadmienić jest to, że w grupie sportowców, którzy stosowali sterydy dawniej byli zarówno ochotnicy trenujący mało intensywnie, jak i ci, którzy zaprzestali treningów w ogóle. W tej grupie ochotnicy stosowali testosteron w połączeniu z innymi sterydami anabolicznymi (nandrolonem, stanozolem, Primobolanem, oksymetolonem, Masteronem i Provironem). Potężna dawka 938 mg testosteronu tygodniowo była przyjmowana przez tych ochotników w trakcie okresu stosowania sterydów anabolicznych. Dystrybucja włókien mięśniowych, powierzchnia włókien, ilość receptorów androgenowych i komórek satelitarnych w przypadających na jedno włókno została zanalizowana w dwóch mięśniach szkieletowych: mięśniu uda i w mięśniu czworobocznym.

Naukowcy odkryli, że kilka lat po odstawieniu sterydów anabolicznych oraz przy braku lub minimalnym aktualnym treningu siłowym, powierzchnia włókien mięśniowych i ilość jąder komórkowych przypadająca na włókno mięśnia czworobocznego uda nadal była porównywalna do ilości, jaka występuje u sportowców, którzy aktualnie stosują wysoce intensywny trening siłowy. Naukowcy odkryli również, że powierzchnia włókien mięśni szyi i ramion była porównywalna do tej występującej u trenujących sportowców, a ilość jąder komórkowych przypadających na włókno była nawet większa, niż ta występująca u ochotników z grupy aktualnie stosującej sterydy. Co ciekawe, w mięśniach uda ciężarowców nadużywających sterydy dawniej, ale będących czystych w trakcie badania znajdowało się więcej receptorów androgenowych, w porównaniu z grupą naturalnych ciężarowców i ciężarowców aktualnie stosujących sterydy.
Podsumowując, kilka lat po odstawieniu sterydów anabolicznych i przy braku lub przy mało intensywnym treningu, powierzchnia włókien mięśniowych i ilość jąder komórkowych przypadająca na włókno w mięśniu uda nadal była porównywalna do ilości, jaka występuje u sportowców, którzy stosują wysoce intensywny trening siłowy. W mięśniu czworobocznym powierzchnia włókien była porównywalna do powierzchni występującej u sportowców stosujących bardzo intensywny trening siłowy. Ilość jąder komórkowych przypadająca na włókno była większa u ochotników z tej grupy, niż w przypadku grupy aktualnie stosującej sterydy. Duża ilość jąder może być korzystna dla sportowców, którzy kontynuują lub powracają do treningów siłowych, ponieważ duża ilość jąder w miocytach umożliwia zwiększona syntezę białek i zwiększa masę mięśni. Te rezultaty mogą być interpretowane tak, aby wskazać, że wcześniejsze korzystanie ze sterydów anabolicznych jest korzystne dla ciężarowców startujących w zawodach nawet kilka lat po zaprzestaniu stosowania tych leków.
 
Rezygnacja z treningu: porównanie naturalnych ciężarowców i sportowców dawniej nadużywających sterydy
 
Konsekwencją rezygnacji z treningu jest stopniowe obniżanie wielkości mięśni i zahamowywanie aktywacji komórek satelitarnych. Wcześniej opisywane badanie sprawdzało efekt, jaki wywiera trening i jego zaprzestanie na wielkość mięśni u młodych, zdrowych mężczyzn. Młodzi ochotnicy trenowali intensywnie przez 90 dni, a następnie powstrzymywali się od wysiłku przez kolejnych 90 dni. W trakcie treningu odnotowano zwiększenie ilości komórek satelitarnych i rozmiaru mięśni. Zawartość komórek satelitarnych zwiększyła się o 19,3% po 30 dniach treningu, a po 90 dniach treningu aż o 31, 4%. Ilość komórek satelitarnych przypadająca na włókno została w znaczący sposób zwiększona po 3, 10 i 60 dniach od zaprzestania treningu. Dlatego też, zwiększenie ilości komórek satelitarnych utrzymywało się długo po zaprzestaniu treningów. Po 90 dniach od zaprzestania treningu ilość komórek satelitarnych przypadających na jedno włókno mięśniowe powróciła do wartości występujących przed rozpoczęciem treningu. Rezygnacja z treningu jest więc związana ze stopniowym obniżeniem powierzchni włókien mięśniowych. Rozmiar domeny jąder miocytów powrócił do wartości przedtreningowych. Szokujące był to, że mimo iż ochotnicy dawniej stosujący sterydy trenowali z małą intensywnością bądź wcale, to powierzchnia włókien mięśniowych i ilość jąder komórkowych przypadających na jedno włókno była wciąż porównywalna do tej charakteryzującej sportowców stosujących wysoce intensywny trening siłowy. W mięśniu czworobocznym powierzchnia włókien jest porównywalna do tej występującej u trenujących intensywnie sportowców, a ilość jąder przypadających na pojedyncze włókno jest nawet większa niż w przypadku sportowców z grupy aktualnie stosującej sterydy. To badanie sugeruje, że stosowanie testosteronu wywiera długotrwały efekt na mięśnie szkieletowe, o którym naukowcy wciąż wiedzą niewiele. W oparciu o to badanie, można stwierdzić, że termin „teraz czysty” w ogóle nie ma racji bytu. Sterydy anaboliczne mogą wywierać pozytywny efekt na mięsnie nawet lata po całkowitym ich odstawieniu.
 

20-hydroksyekdyson (20E) zwiększa masę mięśniową

20-hydroksyekdyson (20E) jest hormonem, który często występuje w roślinach i wywiera efekt anaboliczny działający na kręgowce (np. zwiększa wielkość mięśni bez wpływu androgenów). Najnowsze badanie pokazuje, że 20E zwiększa wielkość mięśni u szczurów i stymuluje regenerację mięśni. W tym badaniu szczury otrzymywały dziennie 20E w dawce 5 mg/kg masy ciała pod postacią zastrzyków podskórnych w lewe udo. Szczurom podano również domięśniowo toksynę, aby wywołać uszkodzenie mięśni i aby przetestować, czy 20E zwiększa regenerację mięśni. 20E zwiększyło wielkość mięśni w regenerującej się tkance, co sugeruje, że 20E wywiera korzystny efekt na regenerację mięśni poprzez stymulowanie komórek satelitarnych. 20E modyfikuje rozmiar włókien mięśniowych w normalnych i regenerujących się mięśniach, nawet po 7-dniowej kuracji dawkami odrobinę wyższymi niż dawka sterydów anabolicznych. Ten efekt jest zależny od dawki i podobnie jak w przypadku sterydów anabolicznych 20E wpływa na rozmiar typów włókien w specyficzny dla mięśni sposób. To badanie sugeruje, że 20E może być zamiennikiem sterydów anaboliczno-androgennych w terapeutycznym leczeniu atrofii mięśni.
Toth N., Szabo A., Kacsala P., Heger J., Zador E., 20-Hydroxyecdysone increases fiber size Ina muscle-specific fashion In rat. Phytomedicine, Sep; 15(9): 691-8 (2008).
 
 
Bibliografia:

1.Eriksson A., Kadi F., Malm C., Thornell L.E., Skeletal muscle morphology in power-lifters with and without anabolic steroids. Histochem Cell Biol, Aug; 124(2): 167-75 (2005).
2.Kadi F., Schjerling P., Andersen L.L., Charifi N., Madsen J.L., Christensen L.R., Andersen J.L., The effects of heavy resistance training and detraining on satellite cells in human skeletal muscles. J Physiol, Aug 1; 55(Pt 3): 1005-12 (2004).
3.Kadi F., Eriksson A., Holmner S., Thornell L.E., Effects of nabolic steroids on the muscle cells of strength-trained athletes. Med Sci Sports Exerc, Nov; 31(11): 1528-34 (1999).